Poczytajcie o Konferencji w Pile – to było wydarzenie!

Chciałbym dzisiaj przedstawić kilka refleksji, które nasunęły mi się po wyjątkowym wydarzeniu jakim była Międzynarodowa Konferencja w Pile. Nie będzie to klasyczne naukowe sprawozdanie, bo takowe zostanie przeze mnie przygotowane i opublikowane w Edukacji Dorosłych lub w Roczniku Andragogicznym. Moim celem jest zaprezentowanie subiektywnej analizy konferencji we wszystkich jej wymiarach, będzie to już trzeci głos w tej sprawie, po bardzo interesujących publikacjach zamieszczonych na Naszej stronie internetowej, autorstwa koleżanki Ewy Płusy i Studentów UAM w Poznaniu.

1. Pomysł, organizacja konferencji i atmosfera.

Pomysł zorganizowania konferencji w formule współpracy środowiska naukowego UAM, Sądu Okręgowego w Poznaniu, Rady Terenowej ds. Readaptacji Skazanych, władz samorządowych (Pan Prezydent Miasta Piły), reprezentacji Ministerstwa Sprawiedliwości (obecność Pana Wiceministra) i środowiska kuratorów (WSKS), nawiązuje do najbardziej chlubnych inicjatyw mających miejsce w przeszłości. Kiedy to formowało się to specyficzne przymierze świata nauki i kuratorów zawodowych. Współpraca, która zaowocowała wieloma wspólnymi projektami, przyczyniając się w sposób nieoceniony do powstania naszej ustawy. Nawiązanie do wspomnianych tradycji świadczy o racjonalnej analizie sytuacji w rodzimej probacji, której podjęli się organizatorzy z ramienia WSKS, wybierając bardzo dobry moment na zorganizowanie tego rodzaju przedsięwzięcia. Trudno sobie wyobrazić lepszą formułę do wymiany poglądów, refleksji, a nawet polemik, niż ta jaką stwarza konferencja. Ale w mojej ocenie to jeszcze nie wszystko, ważne, a może najważniejsze, to stworzenie dobrej atmosfery, także w czasie wolnym od obrad. To wszystko się udało! Wiwat Organizatorzy!

2. Świat nauki.

W ramach referatów wystąpiło wielu znamienitych przedstawicieli świata nauki, którzy zajmują się probacją, resocjalizacją, czy też patologiami społecznymi i metodyką pracy kuratora zawodowego. Krótko streszczając wystąpienia wybitnych prelegentów występujących pierwszego dnia, chciałbym zwrócić uwagę na zawarte w wystąpieniu prof. W. Ambrozika postulaty profesjonalizacji kurateli w Polsce, konieczności rozwijania współpracy kuratorów ze środowiskiem lokalnym oraz interesującą propozycję zwiększenia kompetencji kuratorów zawodowych. Prof. A. Bałandynowicz przeprowadził błyskotliwą krytykę systemu prawnego, a zarazem także politycznego w Polsce, zauważając na zakończenie, że w naszym kraju nie ma probacji. Ten wątek wystąpienia będzie stanowił istotne odniesienie, dla polemik w kolejnych referatach. Prof. M. Konopczyński przedstawił, moim zdaniem jedno z najciekawszych wystąpień pierwszego dnia, koncentrując się na koncepcji destygmatyzacji dewiantów, przejścia redewiantów do dewiantów, ze wszystkimi konsekwencjami tego procesu. Prof. H. Machel skupił się w swoim referacie na zagadnieniach związanych z problemami penitencjarnymi. Prof. A. Nowak zaproponowała spojrzenie na dylematy w pracy kuratora sądowego dla nieletnich z perspektywy pedagoga społecznego. Prof. M. Heine dokonał analizy kompetencji kuratorów, zgłaszając postulat specjalizacji. Prof. P. Stępniak w swoim wystąpieniu zaakcentował konieczność podejmowania badań porównawczych nad funkcjonowaniem probacji w innych krajach, gdyż stwarza to możliwość spojrzenia na rodzimą probację z nieco innej perspektywy.

Zaskakujący wydaje się postulat zgłaszany przez W. Ambrozika, M. Heine i P. Stępniaka, o ewentualnym rozważeniu możliwości obniżenia kwalifikacji edukacyjnych wymaganych od kandydatów na kuratorów zawodowych, do posiadania licencjatu. Nie ukrywam, że propozycja ta była dla mnie zaskakująca. Nie tylko ze względu na kontekst związany z boomem edukacyjnym, który ma miejsce w naszym kraju, ale także ze względu na moje osobiste doświadczenia związane z badaniami nad probacją w Wielkiej Brytanii. Kuratorzy brytyjscy są pod wrażeniem naszych kwalifikacji zawodowych, zwracając uwagę, że także poprzez wysoko stawiane wymagania kandydatom, stwarza się profesjonalizm służby kuratorskiej.

W ramach konferencji wystąpiło jeszcze wielu przedstawicieli środowisk akademickich, ale dla potrzeb tej publikacji ograniczyłem się tylko do analizy referentów z pierwszego dnia.

3. Goście z zagranicy.

Obecność tak licznej grupy gości z USA, Kanady, Francji, Australii i Wielkiej Brytanii świadczy o wyjątkowej aktywności WSKS na arenie międzynarodowej. Goście reprezentowali różne środowiska: kuratorskie, sędziowskie i naukowe. Wystąpienia przedstawicieli innych krajów były wyjątkowo interesujące, a na szczególne wyróżnienie zasługują w mojej opinii, referaty sędziego z Teksasu M. Atkinsona, Prof. M. Paparozziego, niezawodnego jak zwykle D. Thomasa i naszego kolegi z Nowego Jorku A. Jachimczyka. Goście nie zawiedli, zarówno podczas obrad jak i w czasie przeznaczonym na swobodniejsze formy integracji.

4. Kuratorzy zawodowi.

Gdyby mnie zapytano o najciekawsze wystąpienia podczas konferencji, referaty które  moim zdaniem, wniosły szczególnie dużo do dorobku spotkania, to bez wahania wskazałbym na…kuratorów zawodowych. Po raz pierwszy bowiem znalazłem się na konferencji, gdzie moje koleżanki i koledzy, zaprezentowali się w pełni profesjonalnie, przedstawiając wystąpienia o wyjątkowo interesującej tematyce, potwierdzając, że jesteśmy gotowi do poważnej debaty na temat probacji w Polsce. Bo przecież nie można inaczej ocenić wystąpienia koleżanki B. Bojko-Kulpy z Lublina, która przedstawiła działania mające na celu pozyskanie funduszy z projektów unijnych na rzecz działalności ośrodków kuratorskich na Lubelszczyźnie. Nie sposób pominąć wystąpienia koleżanki I. Szostak wraz z innymi kuratorami i prezentacji programu Nowy Start. Tematyka referatów była niezwykle interesująca, naznaczona specyfiką lokalną, myślę chociażby o referacie E. Woźnej-Płusy na temat przejawów patologii w środowiskach przygranicznych. Kuratorzy zwracali uwagę na aktualne problemy kurateli, zgłaszając propozycje zmian, jak kolega W. Mroczkowski mówiąc o roli kary ograniczenia wolności dla resocjalizacji podopiecznych w środowiskach lokalnych czy J. Michalski analizując zadania kurateli rodzinnej w kontekście przestępczości młodzieży. Na wielu konferencjach głos praktyków stanowi jedynie uzupełnienie teorii. W Pile kuratorzy zaprezentowali się jako dojrzali, profesjonalni, równorzędni i gotowi do debaty nad kształtem rodzimej probacji partnerzy.

5. Studenci.

Na konferencji studenci UAM udzielali informacji gościom, byli tłumaczami dla przedstawicieli innych krajów, oferowali pomoc wszystkim członkom konferencyjnej społeczności, czyli ciężko pracowali, nie okazując zmęczenia ani zdenerwowania. Przedstawili również wystąpienie (dwujęzyczne!), którego tematem był dorobek ich koła naukowego. Referat wzbudził szczere zainteresowanie uczestników konferencji. Pomimo zaangażowania w prace organizacyjne, naszych młodych przyjaciół było stać na szaloną zabawę podczas dyskoteki i pikniku country. Warto podziękować koleżankom i kolegom za ofiarną pracę, we wszystkich jej wymiarach,  którą wykonywali podczas konferencji.

Podsumowując, wydaje się, że mieliśmy możliwość uczestniczenia w wyjątkowym wydarzeniu, o znaczeniu międzynarodowym, co potwierdzają chociażby wrażenia przekazywane przez kolegów z Wielkiej Brytanii drogą elektroniczną już po konferencji. Warto było przyjechać do Piły!

Do zobaczenia w Mielnie.

Dodaj komentarz