Dysocjalność – to wychowanie jednostki, od której najpierw rodzice, a później nauczyciele i wychowawcy wymagali aktywności ściśle regulowanej odgórnie narzuconymi normami, nie pozostawiając miejsca na twórczą inicjatywę dziecka.
Eliminacja dysocjacyjna – kształtowanie uczuć, kształtowanie samodzielności, organizacja środowiska społecznego.Antysocjalność – to wykolejenie społeczne spowodowane jest brakiem jakichkolwiek norm moralnych. Rozwija się pod wpływem uszkodzenia czynników organicznych (charakteropatia), jak i też środowiskowych (socjopatia).
Upośledzenie umysłowe – brak zdolności intelektualnej
Upośledzenie zmysłowe – wzrok, słuch
Zadania wychowania resocjalizacyjnego (ogólnie przyjęty ideał wychowawcy)
- inne zadania dla wychowania powszechnego
- inne zadania dla wychowania resocjalizacyjnego
Cel wychowania – wszechstronny rozwój osobowości, twórcze przystosowanie i uspołecznienie jednostki.
Pytania:
Na jakiego człowieka należy wychować jednostkę?
W jakie cechy chcemy wyposażyć?
Jaka winna być kondycja bio – psycho i społeczna?
Wychowanie resocjalizacyjne ma doprowadzić do pożądanego modelu wychowania i anulacji wad i negatywnych stron człowieka.
Dwa wyznaczniki zadań wychowania resocjalizacyjnego:
- naczelne cele wychowania
- wyjściowa sytuacja wychowawczo – społeczna
Zadania to:
- wyeliminowanie czynników, które wywołują zaburzone stany osobowości wychowanka
- naprawienie stanów osobowości – usunięcie jej negatywnych stron
- utrwalenie uzyskanych w powyższych dwóch zakresach rezultatów resocjalizacyjnych
- zainspirowanie do samowychowania
Przyczyny impulsywności
- przewaga pobudzania nad hamowaniem przebiegu procesów nerwowych człowieka
- częste kumulowanie się napięcia psychoruchowego (możliwość rozładowania)
- kształtowanie refleksyjności (najpierw myśl, a potem rób)
- specyficzny stosunek między działaniem, a myśleniem (w chwilach gniewu – policz do 10, a potem rób)
Osobowość jednostek wykolejonych
System regulacji zachowań – osobowość
Zaspokojenie potrzeb prowadzi do równowagi:
- biologicznej
- psychicznej – bezpieczeństwa, miłości, uznania, wzajemności
- społecznej – rodzina, środowisko, praca
Niezaspokojenie potrzeb psychicznych prowadzi do zaburzeń osobowości.
Potrzeby wykolejonych i nie wykolejonych są takie same. Różnica – sposób ich zaspakajania. U podłoża wykolejenia leży brak zaspokojenia potrzeb (uznania, bezpieczeństwa, miłości, potrzeba nowych doświadczeń, zadowolenia seksualnego). Zachowania destruktywne służą zagłuszeniu lęków spowodowanych niezaspokojeniem potrzeb. Jest to rodzaj obrony psychicznej jednostek wykolejonych, które stwarzają sobie sytuacje silnie podniecające, aby zapomnieć o przeżyciach nie zaspokojenia i odczuwania lęku. Taką rolę pełni picie, narkotyki (to ludzie, których nękają wewnętrzne konflikty, zagrożenie poczucia bezpieczeństwa oraz niezadowolenie z siebie i swojej sytuacji życiowej). Pełnienie ról to źródło poważnych trudności, a współżycie społeczne to źródło przykrości – to młodzież, która w dzieciństwie nie zaznała miłości od rodziców.
Psychopaci – niewiarygodnie niski próg tolerancji,
- a więc pomoc w przezwyciężaniu podstawowych problemów życiowych, niepowodzeń życiowych
- a więc poszukiwanie wspólnie z podopiecznym modeli rozwiązań
- nie powinno się umniejszać niepowodzeń życiowych dozorowanego – powinno wykazywać ich powagę i indukować stany depresji, aby można wytwarzać „nawyki”, oceny i skutki własnego postępowania
- uczyć likwidować przeżywanych stanów depresyjnych
Terapia behawioralna – opiera się na założeniach, że skoro różnego rodzaju formy niedostosowania wynikają z przyswojenia niewłaściwych łańcuchów odruchowych, to dzięki odpowiednim ćwiczeniom można usunąć te wadliwe sposoby zachowania, a na ich miejsce wytworzyć nowe reakcje.
Istota resocjalizacji – to nauczanie właściwych sposobów reagowania, nauka uzdrawiania stosunków z innymi ludźmi. |